Zerwanie ścięgna Achillesa to jedna z najpoważniejszych kontuzji stawu skokowego, dlatego wymaga ona szybkiej diagnozy oraz starannie prowadzonej rehabilitacji. Dlatego warto poznać wszystkie etapy leczenia, dowiedzieć się, jak przeprowadzać ćwiczenia i na co szczególnie zwrócić uwagę podczas powrotu do codziennej sprawności. Co więcej, dobrze przeprowadzona fizjoterapia pomaga uniknąć powikłań i nawrotów problemu. Fizjoterapia po zerwaniu ścięgna Achillesa Wrocław Kozanów Maślice Pilczyce
Zerwanie Achillesa następuje najczęściej przy nagłym, gwałtownym ruchu – np. wyskoku, lądowaniu czy dynamicznym starcie. Do tego urazu predysponują także przewlekłe przeciążenia, brak rozgrzewki przed wysiłkiem, wiek powyżej 40 lat oraz niektóre choroby przewlekłe. Po zerwaniu pojawia się ostre „kłucie” w łydce, nagła trudność ze staniem na palcach, czasem słychać charakterystyczny „strzał”. Ból szybko prowadzi do ograniczenia ruchu i obrzęku wokół kostki.
Zależnie od wieku, aktywności pacjenta i typu urazu wybiera się leczenie operacyjne (zszycie ścięgna) lub nieoperacyjne (np. unieruchomienie w specjalnym bucie lub gipsie). Zarówno w jednej, jak i drugiej metodzie kluczowe znaczenie ma indywidualnie dobrana rehabilitacja, która musi być prowadzona etapami.
Na początku konieczne jest zabezpieczenie stawu skokowego (but, orteza, gips). W tym czasie bardzo ważne są:
regularne chłodzenie oraz uniesienie kończyny,
izometryczne ćwiczenia mięśni uda i pośladków,
delikatna mobilizacja palców stopy, by zapobiegać zastojom i obrzękom.
Gdy gojenie przebiega prawidłowo, wkracza się w fazę bezpiecznego ruchu:
stopniowe ćwiczenia ruchomości stopy i palców,
niewielkie obciążenia na rowerze stacjonarnym lub w wodzie,
chód z odciążeniem za pomocą kul, z coraz większym udziałem chorej kończyny.
W tej fazie skupiamy się na:
ćwiczeniach wzmacniających mięśnie łydki (np. wspięcia na palce w staniu, praca z gumami oporowymi),
ćwiczeniach równoważnych: np. balans, stanie na jednej nodze, przenoszenie ciężaru ciała,
stopniowym powrocie do naturalnego chodzenia.
Dzięki regularnej rehabilitacji zmniejsza się ryzyko ponownego urazu i przyspiesza proces regeneracji.
Każdy powrót do sportu wymaga:
treningu siłowego całej kończyny dolnej,
ćwiczeń dynamicznych (np. skoki, szybkie zmiany kierunku),
oceny biomechaniki ruchu przez fizjoterapeutę,
wykonywania testów funkcjonalnych i stopniowego zwiększania obciążeń.
W rezultacie kontuzjowany Achilles staje się mocniejszy, a pacjent znów może cieszyć się ulubionym sportem.
Fizjoterapia po operacjach ortopedycznych – czytaj teraz!
Zbyt szybkie obciążenie stawu skokowego,
Zaniechanie ćwiczeń już po pierwszych postępach,
Ignorowanie bólu i obrzęku podczas treningu,
Brak kontroli efektów rehabilitacji przez specjalistę.
Dlatego systematyczność ćwiczeń i kontakt z fizjoterapeutą są niezbędne!
Regularnie mobilizuj bliznę pooperacyjną, korzystaj z delikatnych masaży,
Stosuj chłodzenie i kompresję, aby zredukować obrzęki,
Zwracaj uwagę na objawy infekcji lub ponownych uszkodzeń (np. zaczerwienienie, gorączka, silny ból),
Unikaj forsownego rozciągania ścięgna w pierwszych tygodniach,
Pracuj nad prawidłowym wzorcem chodu i równowagą na każdej sesji.
Nie pomijaj rozgrzewki przed każdym treningiem,
Stopniowo zwiększaj intensywność ćwiczeń,
Regularnie wzmacniaj mięśnie łydek, pośladków i ud,
Ćwicz propriocepcję, czyli czucie własnego ciała,
Kontroluj wagę oraz dbaj o odpowiednią dietę.
Fizjoterapia po zerwaniu ścięgna Achillesa jest procesem wymagającym cierpliwości, systematyczności oraz współpracy ze specjalistą. Dzięki właściwie dobranym ćwiczeniom, przemyślanej rehabilitacji oraz stopniowemu powrotowi do aktywności można cieszyć się pełną sprawnością i zapobiec kolejnym urazom. Jeśli chcesz wrócić do formy – umów się na konsultację fizjoterapeutyczną i działaj według indywidualnego planu!
Autor artykułu:
Jeśli jesteś po kontuzji lub operacji ortopedycznej pomogę Ci w powrocie do sprawności.